अर्थ रहेन लगावको ।

किन देखाउनु र विज्ञापन गर्नु तिमीप्रतिको प्रेमभावको ।
जब कोही खुशी हुन्नन् बोल्दैनन् थोरै वचन सद्भावको ।

म हाँसो आशु क्षणिक मानी एकोहोरो प्रेम गरिरहेथेँ
विर्सनु नै सही लाग्यो जिन्दगीमा अर्थ रहेन लगावको ।

तिम्रो हेराइमा नसा थियो, तिमी अनि अति नसालु
त्यही नसामा लठ्ठ थिएँ के लाग्थ्यो र नसा सरावको ?

यो झुटो दुनियाँमा, मेरो चोखो मायाको के महत्व र ?
आखिरीमा म नि पागल भएँ, चरीत्र मेरो खराव भो ।

ज्योति अनिश्चित।