तिम्रो माया लुकाएँ भने ?

सक्दिन म लुकाउन केवल तिम्रो माया लुकाएँ भने ?
न्यानो मायाको पोको सानु तिम्रोलागि फुकाएँ भने ?

जुनीभरी तिम्रो साथ छोड्दिन म तिमी मेरी हुनुपर्छ
सारा तिम्रा चाहनाहरु पुरा गर्दिन्छु भनि चुकाएँ भने ?

पस्केर माया मुटुबाट तिम्रो खातिर मुटु नै रित्याएर
कोरेर सचित्र तिमीलाई मुटुमा तिम्रो मन दुखाएँ भने ?

टाढा हुन्छु कि समिपमै राख्छौ मलाई कृपया भनिदेउ
म तिमीलाई प्यार गर्छु सानु भन्न हिम्मत जुटाएँ भने ?

रचना ज्योति अनिश्चित । 

नयाँ कहानी तिमी ।

सुसस्कार अनि स्वभिमानी व्यहभारकी खानी तिमी ।
स्वरमा माधुर्यता अनि परिपक्क प्यारी सानी तिमी ।

मिथ्या होला सारा संसार परन्तु अस्लिसा हुने छैनन
तारा जुन भन के माग्छौ उपहार ए मेरी रानी तिमी ।

घिसारेर तनमन सारा मेरो तिमीसामु आउँला सानु
मिल्छ मिल्दैन भन भेट्न; लेख्न नयाँ कहानी तिमी ।

रेशा धमनी र शिराहरुमा नि  तिम्रै नाउँ बगाउँला
तरौँला सँगै प्रेमसागरमा हुनेछैन आत्मग्लानी तिमी ।

रचना ज्योति अनिश्चित ।
समर्पण

सुशील बुहारीको चाहना

रुप र यौवनको चाहना नजरको हुन्छ ।
मिठो र गहकिलो कुरा अधरको हुन्छ ।

समिनामा केहि खास त अवश्य हुनुपर्छ
र त तिमीसँगै जिउने चाह रहरको हुन्छ ।

तिम्रो बारे सुने पछी लाग्यो तिमीजस्तै
सुशील बुहारीको चाहना घरको हुन्छ ।

तिम्रो व्यक्त्तिवदेखी प्रवावित भएर हेर
हराभरा भैदिने इच्छा बन्जरको हुन्छ ।

सम्झनाका तरेलीहरु जसरी बगिदिन्छन्
बगाइदिने पानी सायद नहरको हुन्छ ।

तिमी यसै आत्मिय लाग्यौ थाहा छैन किन ?
न कोही थियो तिमीजस्तो न अर्को हुन्छ । 

नराख्नु है साथी ।

मनभित्र द्वेष अनि अहमं भाव नराख्नु है साथी ।
हिजो झ्यापको बेलाको हिसाव नराख्नु है साथी ।

शंकर कविता आदित्य नविनलाई गरेँ हुँला गाली
तिनै शब्द ओल्टाइपल्टाइ लगाव नराख्नु है साथी ।

सुनेँ नितेशले अलिक बढी चित्त दुखाका छन् रे
कहिलेकाहीको भुल हो नकाव नराख्नु है साथी ।

छन दृस्टान्त धेरै गुनासा पनि दिपकबाट होला
सधै एउटै कुराले फेरि दवाव नराख्नु है साथी ।

सुरेशलाई पनि छ्यापिदिएछु सराव सरावी भएर
भूलबस् भनि विर्सिदिएस् अफाव नराख्नु है साथी ।

विराट अजय संजय हरिलाई नि केहि भन्याभए
फेरि पनि माफी माग्छु अफवाह नराख्नु है साथी ।

सुमन टेकु पुष्प रोमन प्रकाश अरुण दाइ पनि
एस्तै रह्यो MSc विदाइ रिसराग नराख्नु है साथी ।

मिल्यौ मिलनको साथ, युगल मामाको मिलनमा
काडा पनि बिझ्न सक्छ गुलाव नराख्नु है साथी ।

हिजो सराव बोल्यो होला आज ज्योती बोल्दैछ
खाली पेटमा विन्ती अब सराव नराख्नु है साथी ।

आफैँलाई बगाइदिएर ।

सम्झनाका तरेलीहरुमा आफैँलाई बगाइदिएर ।
भिजेका यी परेलीहरुमा आफैँलाई बगाइदिएर ।
एउटा हारेको कथा भन्छु सुन्ने हिम्मत छ संघी
सहेँलीबिच अकेलीहरुमा आफैँलाई बगाइदिएर ।

काँडा पनि बगैँचामा रमाउँदैथ्यो फुलहरु माझ ।
एक्लो किन भयो होला फुलबिच काँडा आज ।
बगैँचा त्यै थियो बगैँचे पनि, किन्तु फरक थ्यो
स्थानविशेष, काँडालाई पाउ र फुललाई ताज ।

जुन काँडा गड्यो आँखामा अनि विजायो मुटुमा ।
किन हिजो फेरि त्यही काँडा पनि सुहायो मुटुमा ।
प्रत्यक पलपिच्छे फरक हुन्छ कि चक्षुको दृष्टिकोण
हिजोअस्ती हसाउने मायाले आज रुवायो मुटुमा ।

फाँसी दिएपछि ।

लगनगाँठो पराइले नि अब कसी दिएपछि ।
हाल मेरो के सोध्छौ संघी फाँसी दिएपछि ।

दवेको भाव बाहिर आउला विन्ती नपिलाउ
मन रोए नि हाँसीदिए उनी हाँसी दिएपछि ।

नहिँडेको बाटो हिँडेछु सायद मेरो भुल थियो
पुर्याइ घाट नविन नाता कठै गाँसी दिएपछि ।

अनिस्चित ज्योति ।