पुजिरहेछु पथ्थर आसै बिना ।

युद्द गर्नुछ अब मुङ्रो र बाँसै बिना ।
परास्त गर्नुछ सबलाई लासै बिना ।

खै किन म त्यो ढुङ्गो पुजिरहेछु
तर पुजिरहेछु पथ्थर आसै बिना ।

अब काम गरे-नगरेनि फरक पर्दैन
जब हिर्कायो घडिले बिकासै बिना ।

ब्यथा मुर्कुटालाई भनेर के फाइदा ?
जो मुग्दर्शक बनिदिन्छ सासै बिना ।

मलाई मेरो मनले के भन्छ थाह छ ?
के गरी खान्छस केटा त्रासै बिना ?

जन्जीरमा बाँचेका हुन्छन् ।

सबै आ-आफ्नु तकदीरमा बाँचेका हुन्छन् ।
हुनेहरु सुखमा नहुने पीरमा बाँचेका हुन्छन् ।

सदा सत्कर्म गर्ने गोविन्द केसीहरु समाजमा
जाजरकोट र डोल्पाको भिरमा बाँचेका हुन्छन् ।

चुनावमा भ्रमको खेती गरी जनता ठग्नेहरु भने
दिनहुँ फुलमाला र अविरमा बाँचेका हुन्छन् ।

ती शोसकहरुलाई कर तिरी पाल्नेहरु कठै
त्रीशुली र कर्णालीको तीरमा बाँचेका हुन्छन् ।

गर्ने थिए होला केहि यदी कुलमानहरु भए
विचरा तिनीहरु पनि जन्जीरमा बाँचेका हुन्छन् ।

मेरो देश समृद्द हुने थियो धेरै पहिलेबाट यदि
गुलामी नभइ सबै जागीरमा बाँचेका हुन्छन् ।

म मेरो देशमा यस्ता मान्छेहरु खोजिरहेछु
जो चौडा छाती र उँभोशीरमा बाँचेका हुन्छन् ।

परोढा अर्कैको थियो ।

सामुन्ने देखियो कोही मोहडा अर्कैको थियो ।
चाबुक उसैको होला घोडा अर्कैको थियो ।

उनिहरुको सामिप्यता देख्दा सायद लागेन
पछी पो थाहा पाएँ परोढा अर्कैको थियो ।

यो कलिमा को आफ्नु होला सोचिहेर त ?
जोसँग सहबास भयो जोडा अर्कैको थियो ।

जस्को आडमा तिमी माथी पुग्यौ नि हेर
उसैले खसाल्छ भुइँमा गोडा अर्कैको थियो ।  

पासो प्यारो हुन्छ ।

दुखिया जनकोलागि गुनासो प्यारो हुन्छ ।
म बबुरो कठैकोलागी पासो प्यारो हुन्छ ।

एउटी अबोध चौधबर्षमा बलात्कृत भएपनि
हुर्कन्छ भ्रुण अनि त्यै नासो प्यारो हुन्छ ।

म शब्द शब्द जोडेर आत्मकथा लेख्छु
पाठक हुन्छन रिपु र हासो प्यारो हुन्छ ।

रत्ति मन पराउदैनन उसको कुरा गरेको
तर ऊ स्वंयलाई अरुको चासो प्यारो हुन्छ । 

हुँदैनन प्यारो पनि ।

जब साधु कहलाउँछ हत्यारो पनि ।
तब रगत बगाउँदछ धारो पनि ।

मसँग सबै छ भन्छ ज्योती बाहेक
सुन्दा पुर्ण झै लाग्छ अँध्यारो पनि ।

सबै आआफ्नै स्वार्थमा लिप्त छन्
कोही कसैको हुँदैनन प्यारो पनि ।

जब मनले जित्छ नि मस्तिस्कलाई
संसारमा केहि हुन्न अफ्ठ्यारो पनि ।

सायद भाग्य दुर भैदिएपछि यहाँ
परेली भैदिन्छ अनि तगारो पनि ।