खुशी एक क्षण न हो।

जीवनको शाश्वत सत्य जन्म र मरण न हो,
हरेक पलको खेल, यो सृष्टिको चरण न हो।

आउँछौं यहाँ, केही समयमा चिन्ह छोड्छौं,
अन्त्यमा सबैलाई अमरापुरीको शरण न हो।

कृत्रिम क्षणिक खुशी र दुःखको यो चोला,
अरू रुवाइ लिएको खुशी एक क्षण न हो।

सम्झना बाँच्छन् कोही, मनमा कहिलेसम्म,
देख्नेले देख्दा हुन्, केवल आवरण न हो।

टिक्दैन बालुवाको महल र झुटको खेती,
लिई जानु केही छैन, सत्कर्म वरण न हो।

जन्म र मरणको बीचमा रहेको यो यात्रा,
म तिम्रो, तिमी मेरो भन्नु त अर्पण न हो।

रचना : ज्योति अनिस्चित 
२०२५-१-२६