ज्योति :
सुन न पुनम तिम्रो यादले सारै नै सतायो ।
लाखौ मेरा प्रेमरत्न वाणी खै कता हरायो ?
निस्चय पनि लाएको माया म भुल्न सक्दिन
तिरस्कारै गर जे गरे पनि मोहनी जगायो ।
पुनम:
अव्यक्त हुन्छु तपाइको सवाल आएर के भनुँ ?
म बुझ्छु तपाईंको मनको हाल लाएर के भनुँ ?
म भिन्न छु है भन्दिन म, मलाई नि बुझ्नु न
प्रेमको माला लाएर अवगाल पाएर के भनुँ ?
ज्योति:
बुझेको छु धेरथोर मैले नि अफ्ट्यारो पर्दिन।
आफु जली जलाउँला दिप अध्यारो पार्दिन ।
कुन सवाल मैले गरेर पैले अव्यक्त भयौ नि
तिम्रो इच्छा तिम्रो खुशी झन गाह्रो पर्दिन ।
पुनम:
बुझेको छु तपाइको भाव म भन्न सक्दिन ।
तपाईंको माया धेरै नै छ म गन्न सक्दिन ।
मनमा सन्देह केहि छैन तपाईंको बारेमा
म श्रद्धा गर्छु तर प्रेमिका म बन्न सक्दिन ।
ज्योति:
विश्वास नि गर्ने तर माया नहुने किन हो ?
तिम्रो यादमा आशुले परेली धुने किन हो ?
थाहा छैन मलाई सफल हुन्छु कि हुँदिन
प्रेमले मेरो मुटुमा तिम्रो नछुने किन हो ?
पुनम:
मबाट प्रेमको तपाइले चाहना नराख्नु ।
मनभित्र मप्रति प्रेमको भावना नराख्नु ।
म कसरी भनुँ ,भन्न आफैलाई गाह्रो भो
यादले सताए मेरो कतै सम्झना नराख्नु ।
ज्योति:
सजिलो होला भन्नलाई अपनत्व गाह्रो छ ।
यादले मात्र जिउला बरु महत्व प्यारो छ ।
विज्ञानले पनि पारेन फेला औषधी यसको
भुलाउने क्षार,अम्ल कि तत्व भन्नै सारो छ ।
पुनम:
नराम्रो अनि तपाइको बारेमा
कैले नि सोचिन ।
तपाइलाई त्यस नजरले मैले
कैले नि देखिन ।
कृपा गरी मलाई अहिले
एक्लै छोडिदिनु न
मलाई आत्मिय सम्झे नि
मैले कहिल्यै सम्झिन ।
ज्योति:
मन टुटेको भए जोड्नुहुन्थ्यो
भन्दा नि भन्दिनौ ।
ओइलीझरेको
भए गोड्नुहुन्थ्यो भन्दा नि भन्दिनौ ।
तिमीलाई पक्कै केहि कुराले
मन दुख्या हुनुपर्छ
विरह फालेर मन मोड्नुहुन्थ्यो
भन्दा नि भन्दिनौ ।
पुनम:
साँचो भन्नु पर्दा मलाई
मायामा विस्वास रहेन ।
म पनि माया गर्थे कसैलाई
जुन खास भएन ।
तपाईंको मायालाई सम्मान
छ अनि आदर छ
मायामा भय भो अझ मायाको
सन्त्रास गएन ।
No comments:
Post a Comment